Δεν θα ᾽θελα να είχα το χαμόγελο- ανθρώπου λάγνου μπρος στ᾽ αντικείμενο του πόθου,
- ή υπερήφανου μπρος σ᾽ ένα χειροκρότημα του κόσμου.
Θα ᾽θελα να ᾽χα
το χαμόγελο μικρού παιδιού
που ᾽ναι το βλέμμα του της φύσης χρώμα και ανασασμός,
και πιο πολύ θα ήθελα απλού ανθρώπου
το πηγαίο το χαμόγελο
με βλέμμα σταλακτίτη τ᾽ ουρανού,
φως και ελπίδα του Χριστού
σε κάθ᾽ αποσταμένο.
Πώς θα᾽ θελα να είχα, Θε μου,
του άγιου το χαμόγελο!
Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δορμπαράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου